Owiany legendami, spowity mgłą i szczęśliwie mniej zadeptany niż inne szczyty Północnej Walii, imponujący masyw Cadair Idris wyrasta dość niespodziewanie w południowo-zachodnim rogu Parku Narodowego Eryri (Snowdonia).

Funkcjonują przynajmniej dwie wersje znaczenia i pochodzenia nazwy góry. Według pierwszej Cadair Idris oznacza krzesło/fotel/tron Idrisa. W mitologii walijskiej Idris miał być gigantem, który gdy nachodziła go nostalgia, lubił wpatrywać się w gwiazdy, siedząc w swym fotelu, pisząc przy okazji wiersze i snując filozoficzne rozważania. Prawdopodobnie stąd wzięła się też tradycja mówiąca, że kto spędzi noc na szczycie góry (szczególnie noc sylwestrową), zostanie poetą. Albo oszaleje. Albo umrze, co, biorąc pod uwagę kaprysy lokalnej aury, jest opcją najbardziej prawdopodobną…

Mniej legendarna wersja wiąże nazwę masywu z Idrisem ap Gwyddno. Idris był w VII wieku księciem Meirionnydd, który w wielkiej bitwie miał pokonać Irlandczyków. Co ciekawe, kroniki wspominają go, jako Idris Gawr – Idris Gigant. Z kolei irlandzkie słowo “cathair” oznacza “miasto lub “twierdzę”. Być może więc, to w tej “twierdzy” Gigant Idris pokonał celtyckich sąsiadów z Zielonej Wyspy?

Masyw Idrisa rozciąga się na przeszło jedenaście kilometrów z południowego-zachodu na północny-wschód. Wyrasta praktycznie wprost z Zatoki Cardigan, a od północy i południa odcinają go głębokie doliny rzek Mawddach i Dysynni. Mimo zaledwie niecałych dziewięciuset metrów nad poziomem morza, masyw Idrisa wyraźnie góruje nad okolicą. Spośród kilku szczytów, najbardziej wyraźne są: Penygadair (893m n.p.m.), Mynydd Moel (863m n.p.m.) i Cyfrwy (811m n.p.m.). Zdobycie góry, najczęściej oznacza wspinaczkę na pierwszy z tych szczytów.

Północne zbocza Cadair Idris są bardzo strome i pokryte niebezpiecznymi dla niedoświadczonych wspinaczy, luźnymi rumowiskami skalnymi. Południowa strona, choć uważana za bardziej dostępną, jest tylko trochę łagodniejsza. Przecina ją spektakularna przełęcz Bwlch Llyn Bach, którą prowadzi droga A487, z ulubionym punktem widokowym spotterów Mach Loop. Tuż za przełęczą, zbocza góry opadają do Jeziora Tal-y-llyn (Llyn Mwyngil).

Wewnątrz masywu, jak w kalderze wulkanu, znajduje się polodowcowe jezioro Llyn Cau, które według lokalnych legend nie ma dna. Kilka jeziorek znajduje się też u podnóża północnych i zachodnich zboczy góry. Najciekawsze i zdecydowanie warte kilkugodzinnego spaceru są Cregennan Lakes.

Choć dopiero dziewiętnasty pod względem wysokości, Cadair Idris jest jednym z najpopularniejszych szczytów Parku Narodowego Eryri. I wcale nie łatwym! Trzy główne szlaki prowadzące na szczyt to: Minffordd Path, Pony Path i Llanfihangel-y-Pennant Path. Czwarty ze szlaków – Fox Path – służący czasem jako droga powrotna dla Pony Path, ze względu na bardzo zaawansowaną erozję i kilka osuwisk luźnych skał jest gorąco odradzany zarówno ze względów bezpieczeństwa, jaki i ekologicznych.

Minffordd Path zaczyna się przy (płatnym) parkingu Dôl Idris, tuż za skrzyżowaniem dróg A487 i B4405. Trasa ma około 10 kilometrów, zajmuje minimum 5 godzin i obejmuje 788 metrów wspinaczki. To zdecydowanie najbardziej polecany szlak.

Pony Path zaczyna się przy parkingu Tŷ Nant, przy bocznej drodze z Dolgellau wiodącej u podnóża północnych zboczy góry. Trasa ma około 10 kilometrów, zajmuje minimum 5 godzin i obejmuje 727 metrów wspinaczki. Do niedawna był to główny szlak na szczyt, ale od kilku lat Minffordd Path zdaje się przejmować większość ruchu.

Llanfihangel-y-Pennant Path zaczyna się przy parkingu przy kościele w Llanfihangel-y-Pennant. Trasa ma około 16 kilometrów, zajmuje minimum 7 godzin i obejmuje 867 metrów wspinaczki. To najłatwiejszy, ale i najdłuższy ze szlaków na Idrisa. Pokrywa się też ze szlakiem Mary Jones. Nastoletnia Mary z Llanfihangel-y-Pennant zasłynęła w 1800 roku, pieszą wędrówką do Bala, gdzie chciała kupić Biblię w języku walijskim. Na miejscu okazało się, że nakład się wyczerpał, ale poświęcenie dziewczyny zainspirowało powstanie British and Foreign Bible Society, którego misją było zapewnienie dostępu do Pisma Świętego, każdemu, wszędzie i w każdym możliwym języku.

Wszystkie szlaki sklasyfikowane są jako hard mountain walk, oznacza to, że trzeba być przygotowanym tak kondycyjnie, jak i sprzętowo. Cadair Idris słynie też z kapryśnej i zmiennej nawet jak na Eryri (Snowdonię) pogody. Szczególnie z mgieł i niskich chmur (to zasługa położenia nad samym morzem), na co dowodem niech będą ostatnie zdjęcia w galerii.

Dokładne opisy tras, wraz z mapkami, znaleźć można na stronie Parku Narodowego Snowdonia.

Zdjęcia to efekt dwóch spacerów Minffordd Path…